სტეჩკინის ავტომატური პისტოლეტი (АПС) (ნაწ.III)

 აღნიშნულ ვიდეოში ვისაუბრებთ სტეჩკინის პისტოლეტის გამოყენების ფილოსოფიაზე

პირველი ნაწილის ბმული:   

• სტეჩკინის ავტომატ...  

მეორე ნაწილის ბმული:   

 • სტეჩკინის ავტომატ...  

COLT JUNIOR

JUNIOR COLT 

კოლტის იარაღის საწარმო არასოდეს არ გამოირჩეოდა .25 ACP (6,35mm Browning) ტიპის ვაზნაზე გათვლილი ჯიბის თვითდამტენი პისტოლეტების დიდი ასორტიმენტით, თუმცა აღსანიშნავია რომ 1908 წელს წარმოებაში ჩაუშვა ჯონ ბრაუინგის სისტემის ლეგენდარული პისტოლეტის FN M1905/M1906  საკუთარი ლიცენზირებული ვარიანტი, რომელიც იყიდებოდა სახელწოდებით  „Colt Model 1908 Vest Pocket Hammerless“. მისი წარმოება ხდებოდა 1908 წლიდან 1941 წლის ჩათვლით და სულ ამ პერიოდში დამზადდა დაახლოებით 400 000 ცალი პისტოლეტი (რიგი წყაროების თანახმად 409 061 ცალი). 1941 წლის მიწურულს მეორე მსოფლიო ომის საჭიროებებიდან გამოდინარე კოლტის იარაღის საწარმომ შეწყვიტა ჯიბის პისტოლეტის წარმოება, რადგან არ ეცალა სამოქალაქო ბაზრისთვის და მთლიანად სამხედრო კონტრაკტებზე იყო მობილიზებული. მეორე მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ, კერძოდ 1946-1947 წლებში, კოლტმა ომამდე დამზადებული და საწყობში შემორჩენილი კომპონენტებისგან/დეტალებისგან დაამზადა 1200 ცალი “Colt Model 1908 Vest Pocket Hammerless”.

Colt Model 1908 Vest Pocket Hammerless

მიუხედავად იმისა, რომ კოლტის ზემოაღნიშნული მოდელი იყო საკმაოდ მაღალი ხარისხის პისტოლეტი და იარაღის სამოქალაქო ბაზარზე ერთ დროს სარგებლობდა დიდი პოპულარობით, მასზე მოთხოვნა მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ შემცირდა. ეს ფაქტორი გამოწვეულ იქნა იმით, რომ ამერიკის სამოქალაქო იარაღის ბაზარი გაჯერებული იყო ევროპის ქვეყნებიდან იმპორტირებული ბევრად უფრო იაფი და ბიუჯეტური ჯიბის პისტოლეტებით, რომლებსაც ძვირადღირებული “Colt Model 1908 Vest Pocket Hammerless” ვერ უწევდა კონკურენციას. სწორედ ამიტომ 1948 წელს კოლტმა საბოლოოდ შეწყვიტა მისი წარმოება.

1950-ანი წლების დასაწყისში კოლტის საწარმომ შეამჩნია, რომ 6,35მმ-ან ბრაუნინგის ვაზნაზე (.25ACP) გათვლი სხვადასხვა მწარმოებლების ჯიბის მიკრო პისტოლეტებს სამოქალაქო იარაღის ბაზარზე ეკავათ გარკვეული ნიშა და იყვნენ მომხმარებლები ვინც ყიდულობდნენ ასეთ პისტოლეტებს. შესაბამისად კოლტის საწარმო კარგავდა არც თუ ისე პატარა შემოსავალს. აქედან გამომდინარე დაფიქრდნენ ანალოგიური ტიპის ბიუჯეტური მოდელის შემუშავებაზე. თუმცა ახალი პისტოლეტის შემუშავება, საწარმოო ხაზის გამართვა და პისტოლეტის წარმოების დაწყება დიდ ხარჯებთან იქნებოდა დაკავშირებული, რაც თავის მხრივ გამოიწვევდა პისტოლეტის თვითღირებულების გაზრდას. გამოსავალს წარმოადგენდა რომელიმე ისეთ ევროპულ კომპანიასთან თანამშრომლობა, სადაც უკვე გამართული იყო ასეთი პისტოლეტის საწარმოო ხაზი. სწორედ ამ მიზნით კოლტმა მიმართა ცეცხლსასროლი იარაღის ესპანურ მწარმოებელს „Astra Unceta y Cía“-ს. მოლაპარაკების შედგად კოლტის იარაღის საწარმოსა და ესპანურ კომპანიას შორის გაფორმდა შეთანხმება, რომლის თანახმად  „Astra Unceta y Cía“ სპეციალურად კოლტისთვის დაამზადებდა წარმოებაში უკვე არსებულ პისტოლეტს ASTRA Model 2000 CUB, რომელიც სპეციალურად ამერიკის ბაზრისთვის იქნებოდა მარკირებული როგორც “Colt Junior”.

ესპანური ASTRA Model 2000 CUB 

კოლტის საწარმომ 1957 წელს დაანონსა ახალი პისტოლეტის Colt Junior გამოშვება, რომლის წარმოებაც ესპანეთში მდებარე კომპანია „Astra Unceta y Cía“-მ დაიწყო 1958 წელს. პისტოლეტის წარმოება  ხდებოდა ორ სხვადასხვა ტიპის ვაზნაზე. ერთი ბრაუინგის 6,35მმ-ანი ვაზნაზე (იგივე .25 ACP), ხოლო მეორე ვაზნა გახლდათ წრიული აალების .22 Short.

წრიული ალლების .22 Short ტიპის ვაზნაზე გათვლილი პისტოლეტი JUNIOR. აღნიშნულ კალიბრზე გათვლილი პისტოლეტის საკეტს გვერდებიდან ზედა უკანა ნაწილში შესრულებული ჰქონდა ამონაჭრელი ღარები, რაც საკეტის შემსუბუქებისთვის იყო განკუთვნილი 

Colt Junior ისევე როგორც Astra 2000 CUB წარმოადგენდა ჯიბის მიკრო პისტოლეტს ღია ჩახმახით, ერთმაგი მოქმედების დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმით და ერთრიგიანი მჭიდით. ავტომატიკის მოქმედების პრინციპი მუშაობდა თავისუფალი საკეტის გამოყენებით. მჭიდის ღილაკ-ფიქსატორი განთავსებული იყო პისტოლეტის სახელურზე მარცხენა ქვედა კუთხეში.

პისტოლეტის ტაქტიკურ ტექნიკური მახასიათებლები ასე გამოიყურებოდა

პისტოლეტის ჩარჩოზე მარცხენა მხარეს სასხლეტი კავის უკან დამონტაჟებული იყო დროშიებური მცველი, რომელიც ზევით აწევის შემთხვევაში აქტიურდებოდა და ბლოკირებას უკეთებდა სასხლეტს. როგორც უკვე ავღნიშნეთ პისტოლეტი Colt Junior იწარმოებოდა ორი ტიპის ვაზნაზე: .25 ACP (6,35mm Browning) და წრიული აალების .22 Short ტიპის ვაზნაზე. ამას გარდა ცალკე იწარმოებოდა ნაკრები, რომელის მეშვეობითაც შესაძლებელი იყო .25 ACP (6,35mm Browning) ტიპის ვაზნაზე გათვლილი პისტოლეტის გადაყვანა (კონვერტირება) .22 Short ტიპის ვაზნაზე. ნაკრებში შედიოდა ლულა, საკეტ-გარსაცმი, მჭიდი (გათვლილი იყო 6 ცალ ვაზნაზე) და დამაბრუნებელი ზამბარა.

ფოტოზე მარცხნივ მოცემულია .22 Short ტიპის ვაზნაზე გადასაყვანი ნაკრების ორიგინალური კოლოფი, მჭიდი, დამაბრუნებელი ზამბარა, საკეტი ლულასთან ერთად და ზუმბა. მარჯვნივ მოცემულია .25 ACP ტიპის ვაზნაზე გათვლილი COLT JUNIOR-ის ორიგინალური მუყაოს კოლოფი, 2 ცალი მჭიდი და ზუმბა.

ესპანურმა კომპანიამ „Astra Unceta y Cía“ 1958 წლიდან დაიწყო Colt Junior-ის გაგზავნა ამერიკაში. ნელნელა წარმოება მატულობდა და 1967 წლისთვის სულ მიწოდებული პისტოლეტების საერთო რაოდენობამ (ორივე კალიბრის ვაზნაზე) შეადგინა 67 000 ერთეულზე მეტი. 

ესპანეთში დამზადებული Colt Junior -ის ჩარჩოზე სასხლეტი კავის უკან დატანილი იყო წარწერა "MADE IN SPAIN, FOR COLT'S"

შეიძლება ითქვას რომ ყველაფერი კარგად მიდიოდა, პისტოლეტების გაყიდვებიც უფრო და უფრო იზრდებოდა, მაგრამ 1968 წელს ამერიკის შეერთებულ შტატებში მიიღეს იარაღის კონტროლის კანონი ეგრეთწოდებული Gun Control Act of 1968 (GCA68), რომელიც არეგულერებდა იარაღის ბრუნვას და ზღუდავდა აშშ-ს ტერიტორიაზე  ისეთი ცეცხლსასროლი იარაღის შეტანას (იმპორტს), რომელიც ვერ აკმაყოფილებდა გარკვეულ კრიტერიუმებს/მოთხოვნებს. აღნიშნული კანონიდან გამომდინარე აშშ-ში იარაღის შეტანის (იმპორტის) კუთხით გაწერილ იქნა 75 პუნქტიანი ჩამონათვალი და თუ იარაღი ვერ დააკმაყოფილებდა ამ პუნქტების ჩამონთავლს სრულად, მაშინ არ მოხდებოდა მისი იმპორტი ქვეყანაში. ჩამონათვალში შედიოდა სხვადასხვა პარამეტრები, მაგალითად წონა, იარაღის სიგრძე, ლულის სიგრძე, კალიბრი, საერთო გაბარიტები და სხვა. სწორედ ამ კანონოში გაწერილი მოთხოვნების თანახმად მიკრო და ჯიბის პისტოლეტების გარკვეული ნაწილი მოექცა შეზღუდვაში. შესაბამისად ესპანური კომპანია „Astra Unceta y Cía“ ვეღარ ახერხებდა Colt Junior-ის შეტანას ამერიკის შეერთებულ შტატებში. ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე 1968 წელს შეწყვეტილ იქნა Colt Junior-ის წარმოება და ამავე წელს ეს მოდელი ამოღებულ იქნა Colt-ის სავაჭრო ცნობარებიდან (კატალოგიდან).

ორწლიანი პაუზის შემდეგ Colt-მა ფლორიდაში მდებარე კომპანიის Firearms Import & Export (FIE) დახმარებით შეძლო ესპანეთიდან შემოეტანა Colt Junior-ისთვის განკუთვნილი გარკვეული მზა დეტალები, ხოლო გარკვეული დეტალების დამზადებას ახდენდა თავად კომპანია Firearms Import & Export, რომელმაც შემდგომ დამოუკიდებლად შეძლო პისტოლეტისთვის ყველა დეტალის წარმოების ათვისება. სწორედ ამ კომპანიის და კოლტის საწარმოს კოლაბორაციის შედეგად 1970-დან 1972 წლის ჩათვლით ხდებოდა პისტოლეტების აწყობა აშშ-ში.

აშშ-ში აწყობილი მოდელი „COLT AUTOMATIC CALIBER .25“

აღნიშნულ პისტოლეტებს საკეტზე აღარ ჰქონდა მარკირება წარწერის სახით „JUNIOR COLT“. იგი უბრალოდ მარკირებული იყო როგორც „COLT AUTOMATIC CALIBER .25“. შესაბამისად ამავე სახელწოდებით იყიდებოდა იგი 1970-1972 წლებში გამოცემულ კოლტის სავაჭრო კატალოგებში (ცნობარებში).

წარწერა ამერიკაში აწყობილ პისტოლეტზე

ესპანეთში დამზადებულ Colt Junior-ს სერიულ ნომერის ბოლოში დამატებული ჰქონდა ალფავიტური სუფიქსი „CC“, ხოლო ამერიკაში აწყობილი პისტოლეტების სერიული ნომრები იწყებოდა სუფიქსით „OD“. 1973 წელს Colt-მა საბოლოოდ შეწყვიტა „Junior“-ის გაყიდვა. თუმცა მას მცირე სერიებად აწარმოებდა კომპანია Firearms Import & Export (FIE). აღნიშნული პისტოლეტები 1988 წლამდე იყიდებოდა ამერიკის სამოქალაქო ბაზარზე  სახელწოდებით „The Best” (ასევე ცნობილი იყო სახელწოდებით FIE model A27).

Iver Johnson TP22 / TP25

Iver Johnson TP25

1970-ანი წლების მიწურულს გერმანულმა კომპანიამ Erma Werke წარმოადგინა წრიული აალების .22LR ტიპის ვაზნაზე გათვლილი პისტოლეტი Model EP 752S, რომელიც Walther PPK -ს ერთგვარ კოპიოს წარმოადგენდა. ამავე პერიოდში ასევე გამოჩნდა მისი ვარიანტი Erma Model EP 552 S (.22LR ტიპის ვაზნაზე) და Model EP 555 S (.25 ACP ტიპის ვაზნაზე). Model EP552 S და Model EP555 S  წარმოადგენდა Walther PPK-ს იდენტურ პისტოლეტს მხოლოდ ოდნავ შემცირებული გაბარიტებით.

ERMA Model EP552 S

Model EP552 S და Model EP555 S მუშაობდა თავისუფალი საკეტის პრინციპით, ჰქონდა ორმაგი მოქმედების დამრტყმელ-სასხლეტი მექანიზმი და საკეტ-გარსაცმზე მარცხენა მხრიდან შესრულებული დროშისებური მცველი. სხვაობას Walther PPK -სთან შედარებით წარმოადგენდა მჭიდის ღილაკ ფიქსატორი, რომელიც სახელურის ძირზე იყო განთავსებული.

პისტოლეტის საკეტი მზადდებოდა ალუმინის შენადნობისგან იმისათვის, რომ ავტომატიკას მცირეკალიბრიან ვაზნაზე სათანადოდ ემუშავა და მომხდარიყო თავისუფალი საკეტის შესაბამისი უკუცემა.

80-ანი წლების დასაწყისში ამერიკულმა კომპანიმ „Iver Johnson“ გააფორმა ხელშეკრულება გერმანულ კომპანიასთან „Erma Werke“, რომლის თანახმად კომპანია გერმანიიდან მიაწვდიდა „Iver Johnson“-ს Model EP552 S-ის და Model EP555 S-ის  მზა დეტალებს (ლულა, საკეტი, სასხლეტი მექანიზმის დეტალები), რის შემდეგაც „Iver Johnson“ საკუთარი ძალებით დაამზადებდა პისტოლეტისთვის განკუთვნილ ჩარჩოებს და საბოლოო სხით ააწყობდა ამერიკის ბაზრისთვის.

 Iver Johnson TP22

შესაბამისად 1981 წელს ამერიკის შეერთებულ შტატებში კომპანია „Iver Johnson“-მა ოფიციალურად დაიწყო პისტოლეტების წარმოება შემდეგი აღნიშვნით: Iver Johnson TP22 (.22LR კალიბრის ვაზნაზე) და Iver Johnson TP25 (.25 ACP კალიბრის ვაზნაზე).

1982 წელს პისტოლეტები პირველად გამოჩნდა „Iver Johnson“-ის სავაჭრო კატალოგებში. აღნიშნულ ფოტოზე სწორედ 1982 წლის სავაჭრო კატალოგიდან ამოღებული გვერდია, რომელზეც გამოსახულია Iver Johnson TP22 (.22LR კალიბრის ვაზნაზე).

როგორც უკვე ავღნიშნეთ პისტოლეტების წარმოება დაიწყო 1981 წელს და გაგრძელდა 1989 წლამდე. 1983 წლამდე პისტოლეტები იწარმოებოდა ნიუ ჯერსიში და საკეტის მარცხენა მხარეს დატანილი იყო წარწერა „MIDDLESEX, N.J.“, ხოლო 1983 წლიდან წარმოება გადავიდა არკანზასში, შესაბამისად შეიცვალა პისტოლეტის საკეტის მარცხენა მხარეს არსებული წარწერა და გამოჩნდა „JACKSONVILLE, A.R.“. 

ადრეული პისტოლეტი წარწერით „MIDDLESEX, N.J.“ და მისი ორიგინალური მუყაოს კოლოფი

პისტოლეტი წარწერით „JACKSONVILLE, A.R.“ და მისი ორიგინალური მუყაოს კოლოფი

ამავე პერიოდში შეიცვალა სახელურის ლოყებზე არსებული კომპანია „Iver Johnson“ -ის სავაჭრო ლოგოტიპი. რომელიც თავიდან წარმოადგენდა მხოლოდ ბუს თავს, შემდეგ კი ბუს ტორსს. ასევე აღსანიშნავია, რომ თავდაპირველად პისტოლეტების საკეტის მარჯვენა მხარეს დატანილი იყო წარწერა “DESIGN BY ERMA-WERKE”.

ამერიკის ალკოჰოლის, თამბაქოს, იარაღის და ასაფეთქებელი მასალების ბიუროს BATFAE (Bureau of Alcohol, Tobacco, Firearms and Explosives) ყოველწლიური ანგარიშის თანამხად 1983 წლის მდგომარეობით დამზადებული პისტოლეტების რაოდენობამ შეადგინა:

წელი	მოდელი	რაოდენობა
1981	TP25	11 ,656 ცალი
1982	TP25	1576 ცალი
1983	TP25	100 ცალი
1982	TP22	1527 ცალი
1983	TP22	2846 ცალი

1983 წლის ჟურნალ “American Handgunner”-ის ივლისი-აგვისტოს ნომერში გამოჩნდა სარეკლამო სტატია, რომელშიც Montville-ის ნიუჯერსის პოლიციის დეპარტამენტის კაპიტანი  კარლ დებაკო (Carl DeBacco) წერდა, რომ ოფიცრებმა ფარულად სატარებლად, როგორც Back-up ტიპის იარაღი, შეიძინეს 38 ცალი პისტოლეტი Iver Johnson TP22. 

1983 წლის ჟურნალ “American Handgunner”-ის ივლისი-აგვისტოს ნომერში გამოქვეყნებული სტატტის გვერდი. გადიდებისთვის დააჭირეთ ფოტოს

რიგ წყაროებს თუ დავუჯერებთ აღნიშნული სტატტის შემდეგ მკვეთრად გაიზარდა გაყიდვები Iver Johnson TP22/TP25-ზე და სხვადასხვა შტატებში პოლიციის ოფიცრებმა დაწიყეს მისი შეძენა საკუთარი სახსრებით. ცნობისთვის იმ პერიოდში პისტოლეტის ღირებულება შეადგენდა 140 დოლარს.

ტაქტიკურ-ტექნიკური მახასიათებლები (ტტმ)
კალიბრი/ვაზნა:	5,6mm/.22LR (მოდელი TP22) 6,35mm/.25ACP (მოდელი TP25)
სიგრძე:	137 მმ
სიმაღლე:	98 მმ
სისქე (სიგანე):	23 მმ
ლულის სიგრძე:	72,5 მმ
წონა (ცარიელი):	406 გრამი
მჭიდის ტევადობა:	7 ცალი ვაზნა

იაპონური Nambu (ნაწილი 2)

 Nambu Type 14 (Taishō 14)

1924 წელს იაპონიაში გადამუშავებას დაექვემდებარა პისტოლეტი Nambu Type A და გამოჩნდა მისი მოდიფიკაცია რომელიც ცნობილი გახდა აღნიშვნით “Nambu Type 14” (Taishō 14). ძირეულ განსხვავებას წარმოადგენდა ის, რომ პისტოლეტის კონსტრუქციიდან ამოღებულ იქნა სახელურზე განთავსებული კლავიშისებური მცველი და ნაცვლად ერთი დამაბრუნებელი ზამბარისა, კონსტრუქციაში ჩაიდო საკეტის სიმეტრიულად განლაგებული 2 ცალი დამაბრუნებელი ზამბარა. ამას გარდა გამარტივდა პისტოლეტის გარკვეული კვანძები, რამაც უფრო ტექნოლოგიური და დამზადებისთვის მარტივი გახადა პისტოლეტი. ასევე გამარტივების მიზნით კონსტრუქციიდან ამოღებულ იქნა რეგულირებადი სექტორული სამიზნე მოწყობილობა, შეიცვალა პისტოლეტის სახელურის და გადასატენი სახელურის ფორმა. გადასატენი სახელური წარმოადგენდა ერთგვარ დიდი ზომის ჭანჭიკს, რომელსაც მსროლელი კიდებდა ხელს და მისი უკან მოქაჩვით ახდენდა პისტოლეტის საბრძოლო მდგომარეობაში მოყვანას.

გადამუშავებული პისტოლეტი 1925 წელს ოფიციალურად იქნა მიღებული იაპონიის არმიის შეიარაღებაში. აღნიშვნა Nambu Type 14 უკავშირდება იაპონური წელთაღრიცხვის სისტემას. იაპონიაში კონკრეტული პერიოდის დასაწყისის ათვლა ხდებოდა მაშინ, როდესაც ტახტზე ავიდოდა ახალი იმპერატორი. 1912 წელს ტახტი დაიკავა იმპერატორმა იოსიხიტომ, შესაბამისად 1912 წლიდან დაიწყო ახალი კალენდარული წლის ათვლა, ხოლო 1925 წელს დაიწყო იმპერატორის მმართველობის მე-14-ე წელი. სწორედ ამიტომ პისტოლეტს მიენიჭა აღნიშვნა Type 14.

Nambu Type 14 (Taishō 14) ადრეული ვარიანტი 

ექსპერიმენტალური Nambu Type A

Nambu Type 14-ის შემუშავების პარალელურ რეჟიმში 1920-ან წლებში იაპონონელები ატარებდნენ ექსპერიმენტებს, რომელიც ადრეული Nambu Type A-ს საბრძოლო თვისებების და ტექნიკური მახასიათებლების გაუმჯობესებას მოიცავდა. აღნიშნული სამუშაოების ფარგლებში შემუშავდა ექსპერიმენტალური პისტოლეტი, რომელიც იყენებდა გაზრდილი ტევადობის ორრიგიან მჭიდს. 

ექსპერიმენტალური Nambu Type A ორრიგიანი მჭიდით

გარკვეული წყაროების თანამხად ამ პისტოლეტის მჭიდში ჩადიოდა 15 ცალი 8x22mm Nambu ტიპის ვაზნა. რამდენადაც ცნობილია სულ ჯამში დამზადებულ იქნა 10-12 ერთაული, რის შემდეგაც სამუშაობი მხოლოდ Nambu Type 14-ზე გაგრძელდა.

პისტოლეტი Nambu Type 14 (იგივე Nambu 1925) მისი წინამორბედი  Nambu Type A-ს იდენტურ ჩაკეტვის მექანიზმს იყენებდა და მუშაობდა ლულის მოკლე სვლის პრინციპით.  პისტოლეტის ჩარჩოს სახელურის წინა ნაწილში შესრულებული ჰქონდა მიმმართველები, რომელზეც სასხლეტი კავის დამცავი და სასხლეტი ერთიანი მოდულის სახით მაგრდებოდა. შესაბამისად ეს დეტალი მთლიან მოხსნად ბლოკს წარმოადგენდა. ასევე სახელურის ლოყებს წინამორბედი მოდელისგან (Nambu Type A) განსხვავებით ჰქონდა ჰორიზონტალური ნაჭდევები და არა რომბისებური.

პისტოლეტის უკანა სამიზნე მოწყობილობა შესრულებულია ჩარჩოზე და წარმოადგენს მის განუყოფელ ნაწილს, ხოლო წინა სამიზნე ცალკე დეტალის სახითაა შესრულებული და დამაგრებულია ლულის ცხვირზე მერცხლის კუდის ტიპის სამაგრით.

პისტოლეტი აღჭურვილია დროშისებური მცველის ბერკეტით, რომელიც ჩარჩოზე მარცხენა მხრიდან არის განთავსებული. უკანა პოზიციაში გადაწევისას მცველი თავის ღერძით ახდენს სასხლეტის და პისტოლეტის მოძრავი დეტალების (ლულა, ლულის კოლოფი და საკეტი) ბლოკირებას. გარდა მექანიკური მცველისა, პისტოლეტს ასევე გააჩნია მჭიდის ავტომატური მცველი. თუ სახელურში არაა მოთავსებული მჭიდი,  ავტომატურად აქტიურდებდა შიდა მცველი და გასროლა შეუძლებელია. ხოლო სახელურში მჭიდის მოავსებისას მჭიდის ავტომატური მცველი ითიშება.

პისტოლეტში გამოიყენებოდა 8x22mm Nambu ტიპის გადამუშავებული საშტატო ვაზნა, რომლის ბალისტიკური მახასიათებლები 117მმ სიგრძის ლულიდან სროლისას მცირედით გაიზარდა. ტყვიის საწყისი სიჩქარე შეადგენდა 315მ/წამს, ხოლო ენერგია ლულის ცხვირიდან გამოსვლისას აღწევდა 330 ჯოულს. 

პისტოლეტს ჰქონდა რიგი დადებითი და რიგი უარყოფითი ფაქტორები. დავიწყოთ დადებითით: 1. გასროლის დროს უკუცემა იყო რბილი, რაც აადვილებდა პისტოლეტის კონტროლს და სამიზნე ხაზზე სწრაფად დაბრუნებას; 2. სახელურის დახრის კუთხე მნიშვნელოვნად აუმჯობესებდა პისტოლეტის ერგონომიულობას; 3. პისტოლეტის სიზუსტე იმ პერიოდის საარმიო თვითდამტენ პისტოლეტებთან შედარებით იყო საკმაოდ მაღალ დონეზე.

რაც შეეხება უარყოფით ფაქტორების ჩამონათვალს, იგი ასე გამოიყურებოდა: 1. ტყვიის არასათანადო შემაკავებელი მოქმედება; 2. სუსტი საბრძოლო ზამბარა, რაც ხშირად ხდებოდა მტყუნების მიზეზი; 3. დროშისებური მცველის ბერკეტის ისეთი, განლაგება, რომელზე ოპერირებისთვისაც საჭირო ხდებოდა პისტოლეტის შემობრუნება ხელში, ან მეორე ხელის გამოყენება; 4. მიუხედავად იმისა, რომ Nambu Type 14 იყო მის წინამორბედთან შედარებით უფრო ტექნოლოგიური, იგი მაინც რჩებოდა წარმოებისთვის რთულ და ძვირიან პისტოლეტათ.

წარმოების პროცესში პისტოლეტის კონსტრუქციამ განიცადა გარკვეული ცვლილებები. პისტოლეტის სასხლეტის დამცავი კავი თავდაპირველად იყო ზედმეტად მცირე ზომის, რაც ართულებდა ხელთათმანით სროლას. სწორედ ამიტომ 1939 წელს მის კონსტრუქციაში შევიდა ცვლილება. სასხლეტის დამცავი კავი გახდა უფრო განიერი, რისი მეშვეობითაც მსროლელს ზამთრის პირიოდში კომფორტულად შეეძლო ხელთათმანით სროლა. 

ზემოთ გადამუშავებული Type 14 ხოლო ქვემოთ ადრეული ვარიანტი

1940 წელს პისტოლეტის სახელურზე ქვედა წინა ნაწილში გამოჩნდა ფირფიტისებური  ზამბარა, რომელიც გამორიცხავდა მჭიდის ღილაკ ფიქსატორზე შემთხვევითი დაჭერის დროს მჭიდის თვითნებურ ჩამოვარდნას სახელურიდან.

ზემოთ ადრეული საცემი, ხოლო ქვემოთ გადამუშავებული

1942 წელს დამოკლდა საცემი ნემსა და შეიცვალა მისი გეომეტრია (საცემის წვერი გახდა უფრო სხვილი), რაც მინიმუმამდე ამცირებდა მტყუნების ალბათობას და აუმჯობესებდა კაფსულ მაალებლის აალებას.

პისტოლეტი ქარხნულად დაკომპლექტებული იყო ტყავის ბუდით (ე.წ. კაბურით), სათადარიგო მჭიდით, საწმენდი ღეროთი (ე.წ. ზუმბა) და თასმით. დღეს Nambu Type 14-ის ორიგინალური აქსესუარების სრული ნაკრები ისევე ძვირად ფასობს კოლექციონერებისთვის, როგორც თავად პისტოლეტი.

ვინაიდან პისტოლეტი ოფიციალურად მიიღო შეიარაღებაში იაპონიის არმიამ, სასწრაფო წესით იქნა დაწყებული საწარმოო ხაზის გამართვა სხვადასხვა ტერიტორიაზე. ცხრილის სახით გთავაზობთ წლების და წარმოების თვალსაჩინო გრაფიკს თუ რომელ ქარხანაში და რომელ წელს ხდებოდა წარმოება.

როგორც გრაფიკიდან ჩანს, პისტოლეტის Nambu Type 14 წარმოება თავდაპირველად დაწყებულ იქნა 1926 წელს ქალაქ ნაგოიაში მდებარე არსენალში (Nagoya Chigusa). 1932 წელს აღნიშნულ ფაბრიკაში შეწყდა მისი წარმოება. პარალელურად 1928 წელს საწარმოო ხაზი გაიმართა ტოკიოში მდებარე ქარხანაში Koishikawa. წარმოება ამ ქარხანამ შეწყვიტა 1934 წლის მიწურულს. 1932 წლის მიწურულს კიდევ ერთი ქარხანა Kokura ჩაერთო Nambu Type 14-ის წარმოებაში. არსებობს ინფორმაცია, რომ დაახლოებით 1933 წლიდან 1935 წლის მარტამდე Kokura ამზადებდა პისტოლეტებს, რომელთა გარკვეული დეტალების ნაწილი ტოკიოში მდებარე Koishikawa-ს ქარხნიდან იყო მიწოდებული, ხოლო შემდგომ უკვე მთლიანად საკუთარ სწარმოო ხაზში დამზადებული დეტალებით ხდებოდა პისტოლეტების აწყობა. 1933 წლის მიწურულს პისტოლეტის წარმოება დაიწყო  ქარხანა Kokubunji-ს ტერიტორიაზე განთავსებულმა კომპანიამ, რომელიც კიჯირო ნამბუს შაშხანების კომპანიის სახელწოდებით იყო ცნობილი. მოგვიანებით ამ კომპანიამ შეიცვალა სახელწოდება და ეწოდა „Chuo Kogyo Co“. Kokubunji-ს ტერიტორიაზე პისტოლეტების წარმოება გაგრძელდა 1944 წლის ზაფხულამდე, რის შემდეგაც საწარმო გადაერთო ახალი პისტოლეტის Nambu Type 94 -ის გამოშვებაზე (ამ პისტოლეტზე სტატიის მესამე ნაწილში ვისაუბრებთ). გარდა ზემოთჩამოთვლილი ქარხნებისა, 1941 წლის მიწურულს Nambu Type 14-ის წარმოება დაიწყო Nagoya-ში მდებარე ქარხანაში Nagoya Toriimatsu, რომელიც გაგრძელდა 1945 წლის ბოლომდე.

როგორ უნდა განვსაზღვროთ კონკრეტული Nambu Type 14-ის გამოშვების წელი? პისტოლეტის ჩარჩოზე მარჯვენა მხარეს დატანილია მარკირება ციფრების სახით. მაგალითად: 19.5 სადაც პირველი რიცხვები განსაზღვრავს დამზადების წელს იაპონური წელთაღრიცხვით, ხოლო მეორე განსაზღვრავს დამზადების თვეს.  იმისათვის რომ ზუსტად დავადგინოთ წელი, საჭიროა 1925 წელს დავუმატოთ პისტოლეტის მარკირებაში მოცემული პირველი რიცხვები (1925+19=1944 წელს).  

როგორ უნდა განვსაზღვროთ რომელი ფაბრიკის/ქარხნის მიერ არის დამზადებული პისტოლეტი Nambu Type 14? ყველა ქარხანა პისტოლეტის ჩარჩოზე ახდენდა შესაბამის მარკირებას, რომელიც ცხრილშია მოცემული.

სხვადასხვა ქარხნის/ფაბრიკის მიერ და სხავადასხვა პერიოდში დამზადებული პისტოლეტები შესაძლოა განსხვავდებოდეს გარკვეული დეტალებით.

ასევე წლების მიხედვით განსხვავდებოდა პისტოლეტის ჭანჭიკისებური გადასატენი სახელურის ფორმა თავდაპირველად მას ჰქონდა წრიული ამონაჭრელი ღარები, ხოლო შემდეგ ეს ღარები აღარ კეთდებოდა და მხოლოდ რომბისებური ხორკლებით ფორმირდებოდა. 

გადასატენი სახელურის სხვადასხვა ვარიანტები 1. ადრეული; 2. წვრილი ხორკლებით; 3. მსხვილი ხორკლებით

ამას გარდა წარმოების გამარტივების მიზნით 1944 წლის შემოდგომიდან სახელურის ლოყებზე აღარ ხდებოდა ნაჭდევების დატანა და უბრალოდ გლუვი ხის ლოყებით იწარმოებოდა.

პისტოლეტი Nambu Type 14 გლუვი ლოყებით

Nagoya Chigusa

Nagoya Chigusa-ს მიერ დამზადებული პისტოლეტის სახელურის ლოყებს ჰქონდა 25 ან 26 ჰორიზონტალური ზოლი ნაჭდევის სახით. ადრეული პისტოლეტების მცველთან არ იყო შესრულებული ისრისებური მარკირება, ხოლო მოგვიანებით დამზადებულ ეგზემპლარებზე ხდებოდა ისრის დატანა. დამახასიათებელ თავისებურებას წარმოადგენდა ის, რომ Nagoya Chigusa-ს მიერ წარმოებულ პისტოლეტბზე წლის და თვის აღმნიშვნელი მარკირების დატანა ხდებოდა მძიმეს გამოყენებით (მაგალითად 7,4) და არა წერტილით, როგორც გხვდება Nambu Type 14-ის სხვა მწარმოებლების შემთხვევაში.

ტოკიოს არსენალი Koishikawa და საწარმოო ხაზი Kokura

პისტოლეტები, რომელიც დამზადებული იყო ტოკიოს არსენალის (Koishikawa) მიერ,  ასევე კომპანია Kokura-ს საწარმოო ხაზში (Kokura თავდაპირველად აწყობდა პისტოლეტებს, რომლის დეტალებიც დამზადებული იყო ტოკიოს არსენალის Koishikawa მიერ, ხოლო შემდგომ უკვე მთლიანად საკუთარ წარმოებაზე გადავიდა) გამოირჩეოდა სახასიათო მარკირებით ერთმანეთში გარდამავალი 4 ცალი წრის სახით (გარკვეულ წყაროებში გხვდება ინფორმაცია, რომ ეს სიმბოლო წარმოადგენდა ზარბაზნის სფეროსებურ ჭურვებს). პისტოლეტები რომელიც დამზადებული იყო მთლიანად  Kokura -ს საწარმოო ხაზის მიერ ჩარჩოზე მარჯვენა მხრიდან მარკირებულია სიმბოლოებით 幡  ან 小. პისტოლეტებს რომელიც აწყობილი იყო Kokura-ს საწარმოში, მაგრამ ტოკიოს არსენალის  (Koishikawa) მიერ დამზადებული დეტალებით, არ ჰქონდა ზემოთ მოყვანილი მარკირება, მაგრამ ჩარჩოს მარცხენა მხარეს დატანილი ჰქონდა სიმბოლო セ. თუ პისტოლეტი მარკირებულია მხოლოდ ერთმანეთში გარდამავალი 4 ცალი წრის სახით და არ გააჩნია სხვა სიმბოლები, მაშინ იგი მთლიანად ტოკიოს არსენალის (Koishikawa) მიერ არის დამზადებული.

ქარხანა Kokubunji

ქვემოთა პისტოლეტი დამზადებულია ქარხანა Kokubunji-ს მიერ. იგი გამოირჩევა იმით რომ სახელურის ლოყებს გააჩნია 17 ცალი ნაჭდევი ხაზი

Nagoya Toriimatsu 

ფოტოზე გამოსახულია მეორე მსოფლიო ომის მიწურულს ქარხანა Nagoya Toriimatsu მიერ დამზადებული პისტოლეტი. იგი გამოირჩევა იმით, რომ სახელურის ლოყებს არ გააჩნია ნაჭდევები. ასევე ამ პერიოდში არ ხდებოდა მისი გარეგანი დამუშავება, დაფარვა იყო უხარისხო და პისტოლეტს ეტყობოდა ჩარხების კვალი. ფაქტიურად ეს იყო ერთგვარი ერზაც იარაღი, რომელიც სასწრაფო წესით მზადდებოდა.

ტაქტიკურ-ტექნიკური მახასიათებლები (ტტმ) Nambu Type 14
კალიბრი/ვაზნა:	8მმ / 8x22mm Nambu
საერთო სიგრძე:	230 მმ
ლულის სიგრძე:	117 მმ
სიმაღლე:	153 მმ
წონა (მასა):	900 გრამი ვაზნების გარეშე*
მჭიდის ტევადობა:	8 ცალი ვაზნა

*ვაზნების გარეშე 960 გრამს შეადგენდა პისტოლეტის წონა რომელსაც ჰქონდა დიდი ზომის სასხლეტის დამცავი კავი, სახელურის ლოყები ჰქონდა ჰორიზონტალური ნაჭდევების გარეშე და საკეტის სახელურის ჭქნჭიკი იყო წრიული ღარების გარეშე.